Głuszce

A więc nastąpiło to co nastąpić miało. Dwa tokujące głuszce rywalizujące o kształt naszych emerytury zakończyły właśnie bój. Gazety napisały, że się dogadali. To dość dziwne, gdyż z reguły w świecie rywalizujących samców zwycięzca bierze wszystko, a przegrany odchodzi w niesławie. Tak więc są dwie hipotezy: albo to zwarcie piórek i rywalizacja to zwykła ściema, albo to nie koniec walki o samice, ale tylko jakiś jej etap, po którym trudno jest oceniać ostateczny rezultat walki. 

Pewnikiem jest natomiast to, kto jest ową wybranką l której względy zabiegają dwa głuche na zdrowy rozsądek samce. Niewątpliwie jesteśmy nią my. A więc będziemy dalej dymani jeszcze na razie nie wiadomo przez kogo, ale na pewno my, bo przecież nie ma w okolicy innej równie naiwnej nioski. Jak wiadomo głuszce są pod ochroną. Pojawia się zatem zasadnicze pytanie: kto je chroni? Pod czyją kuratelą jest ów sparing gladiatorów?

Wiosna mija szybko. Po niej przychodzi lato, jesień zima i znowu wiosna. Więc być może za rok jakieś inne samce będą walczyły o to jak zrobić nam dobrze czy tego chcemy czy nie.