Referendum

Pamiętam doskonale, jak tuż przed Magdalenką i Okrągłym Stołem pierwsza komuna próbowała jeszcze zreformować system bez jego przepoczwarzania. Towarzysze zorganizowali wtedy referendum w ramach którego zapytali ludzi, czy chcą zdecydowanych, radykalnych reform kosztem obniżenia poziomu życia obywateli. Wynik plebiscytu był negatywny. Czym obecna władza różni się od tamtej? Chyba tylko tym, że obecni włodarze nauczeni doświadczeniem sprzed ćwierć wieku nie zamierzają już bawić się w żadne referenda. Można zatem zadać pytanie na które odpowiedź może być co najmniej kłopotliwa: czy pierwsza komuna była bardziej demokratyczna od tej obecnej?

Propozycja przeprowadzenia referendum w sprawie podwyższenia wieku emerytalnego rozsierdziła salon do tego stopnia, że po raz pierwszy bez zbędnego kamuflażu postanowiło wyciągnąć dotychczas ukrywanego w rękawie asa w postaci Palikota. W jakim fatalnym stanie muszą być zatem realne finanse tego co kiedyś było państwem, skoro przedłużenie o kilka lat obowiązku pracy przed wypłaceniem jałmużny staję się być albo nie być obecnego układu. Oczywiście winę za ten stan rzeczy ponowi stara jak i neokomuna, która w poczuciu populistycznego instynktu odkładała trudne decyzje, na zasadzie: „jakoś to będzie” lub „po nas choćby potop”. Gdy katastrofa jest już realna i z pewnością odbędzie się w czasie tej, a nie następnej kadencji, „wadza” postanowiła zrobić z tym porządek. Nie dziwię się w tej sytuacji ani władzy, ani protestującym związkowcom. Władza ma w rękach granat bez zawleczki. Z drugiej strony nikt przecież ze sprawy podwyższenia wieku emerytalnego nie czynił kwestii w czasie jesiennych wyborów. Ludzie mają prawo więc czuć się oszukani tym bardziej, że gdy szli do pracy umawiali się z „systemem” na określonych warunkach.

Ale ja nie o tym. W całym tym zamieszaniu wszyscy zapomnieli o kwestii zasadniczej: jakie ma prawo jedna czy druga partia polityczna, a nawet cały parlament do odmówienia obywatelom prawa do organizacji referendum? Przecież to oni zostali wybranie w demokratycznych wyborach przez tych ludzi. Tak więc zabiegi zmierza jace za wszelką cenę do uniknięcia kwestii referendum bez względu na jego sens czy zasadność, to atak na samą demokrację. Teraz dopiero widać jakim jest ona tylko wyświechtanym frazesem. Jak bardzo układ polityczny przesiąknięty jest do szpiku kości hipokryzją.

A wystarczy sięgnąć do nieco zapomnianej Konstytucji aby się przekonać, że suwerenem w Polsce jest naród, że władza spoczywa w rękach obywateli, i że to oni rządzą tak naprawdę pośrednio i bezpośrednio. Władza pośrednia to wybór parlamentu i Prezydenta. Władza bezpośrednia to referendum właśnie. Sytuacja zatem, w której reprezentacji suwerena blokują mu dostęp do sprawowania przez niego bezpośredniej władzy jest nie tylko niepokojąca ale i patologiczna.