Zgniły kompromis

Młody starszy miał pracę domową: pomalowanie obrazka przedstawiającego lisa na polu. Pojawił się problem. Brak rudej (pomarańczowej) kredki. Natychmiast pojawiła się hipoteza o grasującym  w okolicy złodzieju pomarańczowych kredek. Ponieważ nie ma rzeczy niemożliwych tylko mniej lub bardziej prawdopodobne, ta została uznana za raczej mniej prawdopodobną. Kredka pewnie  wpadła gdzieś pod kanapę i znajdzie się przy następnym „stachanowskim czynie powszechnego sprzątania” zarządzonym przez towarzyszę małżonkę. Komisyjnie uznano, że lis może pozostać biały. Niby, że polarny. Mój syn był przez chwilę nawet bardziej radykalny. Stwierdził, że najlepiej byłoby, aby biały lis był na zaśnieżonym polu, wtedy  nie musiałby niczego kolorować. Cwany z niego lisek! Okazało się jednak, że to też nie możliwe, gdyż część obrazka została już pomalowana na zielono. Wytłumaczyłem mu, że historia zna takie przypadki. Otóż na moim boisku szkolnym zawsze była zielona trawa, bo biegła pod nim rura ciepłownicza. Potem zaistniała konieczność wytłumaczenia co to rura ciepłownicza i dlaczego marnowała ciepło. Musiałbym zacząć tłumaczyć mu czym była pierwsza komuna i że nie lubiła ona „ekologów” tak jak ta obecna. Ale na to on jest jeszcze za młody.
Skończyło się zgniłym kompromisem. Postanowił pomalować lisa na żółto. Będzie to lis w okresie przejściowym. Taka III RP.